“De esthetiek van het ruimteschip bij Joon-ho herinnert aan sciencefiction van decennia geleden, alsof de toekomst ergens in de jaren zeventig ophield, daarna begon het heden. De beelden van de gezamenlijke maaltijden doen vaag denken aan films over de Sovjet-Unie, de grauwheid van de schijnbare gelijkheid, de offers die gebracht moeten worden voor doelen waarin niemand meer gelooft. De dood mag overwonnen zijn, Orwell is dichtbij.”

Voor de Volkskrant schreef Arnon Grunberg een essay over de noodzaak van de sterfelijkheid in de film Mickey 17 van Bong Joon-ho, een bekering tot de mogelijkheid van buitenaardse wezens en het leven afsluiten zoals je een poëzieavond afsluit.